وقتی چس نباشی و زودی بهت بر نخوره؛ جنبه داشته باشی و حرف بقیه رو منظور دار برداشت نکنی و به دل نگیری، اونوقت بعصی آدما انگار فراموش می کنن که تو آدمی! که قرار نیست واسه هرکار و هر حرف و هرچیزی جنبه داشته باشی و ناراحت نشی...

یهو میبینی که دوستت حواسش هست با یه غریبه چطور حرف بزنه که ناراحت نشه ولی به تو که میرسه انگار که یه کیسه بوکس پیدا کرده باشه که عقده هاشو خالی کنه هرچی که دلش خواست بهت میگه ... هرجور که خواست رفتار میکنه ...

یادش میره که احترام یه مفهوم دوطرفه هست؛ دوستی دوطرفه هست...

خلاصه خیلی چیزا یادش میره ... یعنی اصلا نمی فهمه ...

بعضی وقتا یادآوری یه چیزایی اونقدر حالم رو بد میکنه که به قول سایه 

"با هزار سال بارش شبانه روز هم دل تو وا نمی شود"

کاش میشد فراموش کرد ...

داشت ریز ریز بارون میومد ... هواشناسی میگفت قراره برف بیاد 

صاد گفت چه سیگار بچسبه زیر برف ...

مخصوصا با قهوه! 

به یاد اون قدیما! تصورش هم حال میداد! بعد از این همه وقت ...

بارونه برف نشد که نشد! :(

یکی دو بار اخیر که تو "بیکن" پیاده دارم میام خونه، از "کولیج کرنر"، یهو انگار که یادم بره کجام حس می کنم که تو خیابون لادن دوم دارم قدم میزم؛ که تهش یه سربالایی کوچولوه که وصل میشه به کوچه مون. یعنی واقعا فراموش می کنم همه چیز رو و چند ثانیه طول میکشه تا یادم بیاد که تو بیکن ام و بیکن چه جوری وصل میشه به خونه الانمون و خیلی دورم از لادن دوم.

یه حس عجیبیه ... 

دیشب خونه "و" اینا بودیم. بعد داشتیم  دنبال آدرس سیتی هال و مدارک لازم واسه ثبت ازدواجمون میگشتیم (بلاخره!). "ب" برگشته خیلی جدی به امین میگه "باید یه چیزی رو بهت بگم؛ می دونم شاید دیر باشه ولی باید بگم......

خرررررر نشیا!!!! هنوز وقت هست!" 

یعنی یه همچین دوستایی دارم من! 

خواهرش میگه مادرم میمیره؛ مادرم زنده نمی مونه ....

من به مادری فک می کنم که بچه اش مرده؛ بچه اش زیر شکنجه مرده! زیر شکنجه ...

چقدر چیپیم ... چقدر دغدغه هامون چیپه ... چقدر غصه هامون الکیه... 

یه سری هم هستند که فک می کنن آدما اسباب بازین! که هروقت دلشون خواست  یکی رو بندازن کنار و دوباره هروقت دلشون خواست برگردن سراغش! 

این آدما خیلی که واست ارزش داشته باشن یه بار، دوبار که برگشتن می بخشیشون و به رو خودت نمیاری... ولی دوبار که بشه سه بار دیگه حوصله شون رو هم نداری ... بس که سابقه شون خرابه...